W 1998 r. zostałem powołany do zasadniczej służby wojskowej, a od 1999 r. do 2002 r. pełniłem nadterminową zasadniczą służbę wojskową, w tym przez 2 lata na etacie podoficera zawodowego, ze służby nadterminowej zostałem zwolniony w stopniu plutonowego. Czy zostając w tym roku żołnierzem zawodowym, będą mnie obowiązywać stare zasady emerytury wojskowej? Kiedy żołnierz może przejść na emeryturę? W Pana przypadku mamy do omówienia kwestię emerytury wojskowej, która przysługuje żołnierzom zawodowym, a regulowana jest na podstawie ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. Zgodnie z treścią art. 1 przywołanej ustawy: „żołnierzom zwolnionym z zawodowej służby wojskowej przysługuje z budżetu państwa, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie całkowitej niezdolności do służby, a członkom ich rodzin – w razie śmierci żywiciela”. Emerytura wojskowa będzie przysługiwała żołnierzowi zawodowemu, który został zwolniony ze służby wojskowej, zaś w dniu zwolnienia z tej służby posiadał 15 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim. Nie dotyczy zaś osób, które mają prawo do otrzymywania emerytury na podstawie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Okres 15 lat służby dotyczy tych żołnierzy, którzy podjęli służbę przed rokiem 2013, gdyż od 2013 roku właśnie zmieniły się zasady przyznawania emerytury i innych świadczeń żołnierzom zawodowym. Wedle nowych przepisów emerytura będzie przysługiwała żołnierzom zawodowym z 25-letnim stażem w wojsku oraz dopiero po ukończeniu przez żołnierza 55. życia. Z uwagi na fakt wstąpienia przez Pana do armii, tj. rok 1998, a następnie teraz – ma Pan prawo do skorzystania z bardziej korzystnych warunków przejścia na emeryturę, a więc skorzystania z tej możliwości już po 15 latach służby. Aktualnie w Ministerstwie Obrony Narodowej toczą się dyskusje oraz swego rodzaju rozmowy z żołnierzami, którzy chcą przywrócenia stanu sprzed reformy – jednakże nie mają one większych szans na powodzenie oraz wpływu na Pańską sytuację. Przerwa w służbie a przejście żołnierza na emeryturę Dodatkowo pragnę wskazać, że fakt przerwy w pełnieniu służby wojskowej również nie ma wpływu na Pańską sytuację, bowiem przepisy nie wymagają konieczności pełnienia funkcji nieprzerwanie. O tym również niedawno wypowiadał się wiceminister obrony narodowej, który stwierdził, iż „przerwa w pełnieniu zawodowej służby wojskowej nie ma bezpośredniego wpływu na nabycie uprawnień do emerytury wojskowej, bowiem przepisy nie wymagają od byłego żołnierza zawodowego posiadania nieprzerwanego stażu służby wojskowej uprawniającego do emerytury wojskowej. Natomiast istotnym czynnikiem wpływającym na zasady przyznania tych uprawnień jest data przyjęcia do zawodowej służby wojskowej”. Okres zasadniczej służby wojskowej wlicza się do okresu stażu wymaganego do osiągnięcia emerytury. Dodatkowo żołnierzami w czynnej służbie wojskowej w okresie do 2010 r. były osoby, które odbywały zasadniczą służbę wojskową, nadterminową zasadniczą służbę wojskową, przeszkolenie wojskowe, ćwiczenia wojskowe i okresową służbę wojskową lub pełnią służbę wojskową w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny (art. 59 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej – Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 z późn. zm.). Wysokość emerytury żołnierza Jeśli zaś chodzi o wysokość świadczenia emerytalnego wypłacanego przez Wojskowe Biura Emerytalne, to dla żołnierzy którzy pozostawali w służbie przez 31 grudnia 2012 roku wynosi ona 40% podstawy wymiaru za 15 lat służby wojskowej w Wojsku Polskim i będzie wzrastać: 2,6% podstawy wymiaru za każdy dalszy rok służby wojskowej 2,6% podstawy wymiaru za każdy rok urlopu wychowawczego, nie więcej jednak niż łącznie 3 lata, 0,7% podstawy wymiaru za każdy rok urlopu wychowawczego powyżej 3 lat. Oprócz tego przysługuje wiele innych dodatków i uprawnień do zmiany wysokości świadczenia, która zależą Od miejsca pełnienia służby, czasu i jej warunków. Emeryturę podwyższa się również o: 2% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio: w składzie personelu latającego na samolotach naddźwiękowych, w składzie załóg okrętów podwodnych, w charakterze nurków i płetwonurków, w zwalczaniu fizycznym terroryzmu; 1% podstawy wymiaru za każdy rok służby pełnionej bezpośrednio: w składzie personelu latającego na pozostałych samolotach i śmigłowcach, w składzie załóg nawodnych wojskowych jednostek pływających, w charakterze skoczków spadochronowych i saperów, w służbie wywiadowczej za granicą, w oddziałach specjalnych. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych”. Pełnienie służby w szczególnych warunkach powoduje zwiększenie emerytury o 2%lub 1% podstawy jej wymiaru za każdy rok tej służby. Emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych Doliczenie do wysługi emerytalnej okresów opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czyli w pracy innej niż wojsko, przypadających po zwolnieniu ze służby następuje, jeżeli: emerytura wynosi mniej niż 75% podstawy jej wymiaru, emeryt ukończył 55 lat życia – mężczyzna i 50 lat życia – kobieta albo stał się inwalidą. W przypadku żołnierzy przyjętych do zawodowej służby wojskowej po raz pierwszy po dniu 1 stycznia 1999 r., emerytura wojskowa będzie ustalona wyłącznie za okres służby wojskowej. Więc z uwagi na przyjęcie Pana do służby przed 1999 rokiem istnieje szansa na uwzględnienie również innych składek w obliczaniu wymiaru świadczenia. Do prawidłowego obliczenia podstawy wymiaru emerytury należy obliczyć całe uposażenie, w skład którego należy wliczyć: uposażenie zasadnicze według stanowiska służbowego, dodatek za długoletnią służbę wojskową, dodatki o charakterze stałym, 1/12 dodatkowego uposażenia rocznego. Jak Pan widzi, składników od których będzie wyliczona wysokość Pańskiego świadczenia, jest bardzo wiele, nie dysponuję wystarczająca ilością informacji, aby wskazać Panu wysokość świadczenia, które Pan otrzyma. Szczegółowych wyliczeń dokona właściwa jednostka po złożeniu przez Pana takiego wniosku. Do wniosku powinien Pan dołączyć również stosowne dokumenty. Więcej szczegółów w zakresie dokumentów, które musi Pan złożyć wraz z wnioskiem, dostępne pod linkiem: Podsumowując – będzie Pan mógł skorzystać z preferencyjnych warunków i przejść na emeryturę już po 15 latach służby. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼Wysokość emerytur w Polsce jest zawsze przedmiotem ożywionej dyskusji. Wielu Polaków zastanawia się, jak wysokie są świadczenia w poszczególnych grupach zawodowych. W ostatnim czasie sporo mówi się o obronności, dlatego sprawdziliśmy, jak wyglądają emerytury wojskowe w Polsce. Różnice między szeregowym a wyższymi stopniami są znaczące. Powrót do wojska Służba żołnierza zawodowego jest pełna mitów, plotek, półprawd i niedomówień. Znasz to doskonale prawda? Z kilkoma już mi się udało rozprawić. Na przykład gratyfikacja urlopowa żołnierza. Czy wpływie niedostatecznej ze sprawdziany sprawności na zwolnienie ze służby. O czym przeczytać możesz tutaj>>>. Jest tego na blogu zdecydowanie więcej i zachęcam Cię do przejrzenia wpisów. Na pewno znajdziesz coś interesującego. A może pojawią się pytania bez odpowiedzi? Dzisiaj natomiast chciałbym rozprawić się z mitem powrotu do zawodowej służby wojskowej. Jak szybko mogę wrócić do wojska? Zmiany w emeryturach żołnierzy! Przeczytaj wpis: Jakie zmieni się emerytura żołnierza? Jesteś na zwolnieniu lekarskim? Mogą zwolnić Cię ze służby? Przeczytaj o tym we wpisie: Zwolnienie lekarskie a zwolnienie ze służby. Jak szybko mogę wrócić do wojska? Zasadnicze pytanie, które nurtuje bardzo wielu żołnierzy. Spotkałem się przy okazji z dwoma teoriami. Po pierwsze 12 miesięcy. Po drugie 3 lata. Która z teorii jest prawdziwa? Żadna. Chociaż od razu muszę coś dodać. Jeżeli pobierasz przez rok co miesiąc świadczenie pieniężne to ciężko żebyś w tym czasie wrócił do zawodowej służby. Musisz wtedy swoje odczekać. Natomiast jeżeli się zwalniasz i nie należy Ci się to świadczenie to nie widzę przeszkód prawnych żebyś wrócił nawet od razu. Podkreślam nie widzę przeszkód prawnych. Nie zmienia to faktu, że mogą robić pod górkę, ale przepisy nie stawiają przeszkód. Co z tymi 3 latami? To bardzo dobre pytanie. Pojawiła się informacja, że odchodząc ze służby musisz być 3 lata w rezerwie aktywnej, żeby wrócić na zawodowego. Nie wiem z czego to wynika. Przepisy mówią tylko o tym, że: Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej przenosi się do pasywnej rezerwy, jeżeli ze względu na wiek podlegają obowiązkowi służby wojskowej i zostali uznani za zdolnych do tej służby. a jeżeli nie podlegasz obowiązkowi służby wojskowej to: Żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej, którzy ze względu na wiek albo stan zdrowia nie podlegają obowiązkowi służby wojskowej, przenosi się w stan spoczynku. Przepisy nie wskazują, że musisz przejść przez rezerwę aktywną czy jakąkolwiek inną formę służby niezawodowej. Dla mnie najważniejszy jest przepis mówiący o tym, kiedy może nastąpić powołanie do zawodowej służby wojskowej. Powołanie do zawodowej służby wojskowej może nastąpić, jeżeli przemawiają za tym potrzeby Sił Zbrojnych. Oczywiście trzeba pamiętać, że Minister Obrony Narodowej dopiero wyda rozporządzenie. Ale w tym rozporządzeniu ma być mowa tylko o trybie i sposobie powoływania do zawodowej służby wojskowej. Nie będzie tam natomiast o warunkach jakie należy spełnić! Podsumowując nie ma w przepisach prawa żadnych ograniczeń co do ponownego powołania do zawodowej służby wojskowej. Na pewno nie musisz czekać 3 lat na ponowne powołanie do zawodowej służby wojskowej. Z resztą armia sama się nie zrobi. Wojsko albo stanie się bardziej elastyczne, albo tak wielka armia pozostanie jedynie propagandowym hasłem. Mimo wszystko wierzę, że nie będzie nieoficjalnych wytycznych o terminie, po którym możesz wrócić do wojska. Ale kto wie… Artur Woźniak radca prawny Prawnik na poligonie *** Zdjęcie: Lucho Morales W czym mogę Ci pomóc?
Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą, w tym w szczególności zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 16 października 2013 r., sygn. akt II UZP 6/13, czytamy iż: “czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1974 r., zalicza się do okresu pracy w szczególnych warunkach, o ile pracownik po zakończeniu odbywania służby został zatrudniony w tych samych warunkach przez pracodawcę, u którego był zatrudniony w chwili powołania do służby. Warunki powrotu pracownika do poprzedniego zatrudnienia po odbyciu zasadniczej służby wojskowej w okresie od 29 listopada 1967 r. do 5 sierpnia 1979 r. określał art. 106 ust. 1 ww. ustawy”. Wedle wspomnianych przepisów zakład, który zatrudniał pracownika w dniu powołania do zasadniczej służby wojskowej, był obowiązany do zatrudnienia go na poprzednio zajmowanym stanowisku lub stanowisku równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz zaszeregowania osobistego, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z tej służby pracownik zgłosił swój powrót do zakładu w celu podjęcia zatrudnienia. Z powyższego wynika, że pracownikowi zatrudnionemu przed powołaniem do służby wojskowej w szczególnych warunkach (I kategoria zatrudnienia w tamtym okresie), który po zakończeniu służby ponownie podjął pracę na tym samym stanowisku, okres ten podlega wliczeniu do okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Powyższe odnosiło się również do sytuacji, w której po powrocie do pracy pracownik podjął się wykonywania innej pracy (również zaliczanej do kategorii prac wykonywanych w szkodliwych warunkach), wówczas okres tej służby pomimo zmiany stanowiska pracy jest zaliczany do okresu wymaganego do uzyskania wcześniejszej emerytury. Sądy już od dłuższego czasu nie stwarzały problemów z zaliczaniem okresu odbywania służby wojskowej do stażu pracy. Zauważyłam, że również ZUS poddał się obowiązującemu orzecznictwu. Dlaczego więc zamieszczam ten wpis? Dzisiejszy wpis podyktowany jest świeżym orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. akt: III AUa 808/16, zgodnie z którym czytamy, iż: “Czas zasadniczej służby wojskowej zalicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 także wtedy, gdy, żołnierz przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej w ogóle nie był zatrudniony, ale po zwolnieniu z tej służby w ciągu trzydziestu dni podjął zatrudnienie i pracował w szczególnych warunkach pracy”. Owo “precedensowe” rozstrzygnięcie może bowiem stanowić koło ratunkowe dla wielu osób, które nie posiadały do tej pory odpowiedniego stażu pracy w warunkach szczególnych na dzień 31 grudnia 1998r. W uzasadnieniu do przywołanego orzeczenia, czytamy iż: “Zgodnie brzmieniem przepisu art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej – do okresu zatrudnienia wlicza się w zakresie wszelkich uprawnień związanych z tym zatrudnieniem, okres odbywania służby wojskowej, jeżeli po jej odbyciu pracownik w ciągu trzydziestu dni podjął zatrudnienie w tym samym zakładzie pracy, w którym był zatrudniony przed powołaniem do służby. W myśl § 3 art. 108 ustawy o powszechnym obowiązku obrony, warunkiem wliczenia służby wojskowej do okresu zatrudnienia jest zachowanie terminów, o których mowa w art. 106 ust. 1 lub w art. 107 ust. 1. Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Rady Ministrów z 22 listopada 1968 r. żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych § 2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie. Nadto ust. 2 omawianego § 5 rozporządzenia stanowił, iż jeżeli żołnierz po odbyciu służby wojskowej podjął zatrudnienie zgodnie z § 3 ust. 3 w innym zakładzie pracy, do okresu zatrudnienia w zakresie określonym w ust. 1 wlicza się także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej. Z powyższych uregulowań nie wynika, w ocenie Sądu Apelacyjnego, aby warunkiem zachowania uprawnień w nich przewidzianych było podjęcie pracy na tym samym stanowisku czy też w tym samym zakładzie pracy, co przed powołaniem do służby wojskowej. Obowiązek zatrudnienia żołnierza na stanowisku poprzednio zajmowanym równorzędnym lub zgodnym z nowo uzyskanymi kwalifikacjami dotyczył zakładu pracy, nie zaś żołnierza zgłaszającego powrót do pracy po odbyciu służby wojskowej. Przepisy § 3 ust. 4 i § 5 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 listopada 1968 r. wyraźnie zaś stanowią o możliwości podjęcia przez żołnierza – we wskazanych w nich warunkach – zatrudnienia w innym zakładzie pracy z wliczeniem okresu zatrudnienia w poprzednim zakładzie pracy do okresu zatrudnienia w zakresie wszelkich uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie”. Mam głęboką nadzieję, iż orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Lublinie nie pozostanie odosobnionym, pozwoli to wielu osobom na zdobycie emerytury w wieku obniżonym. Jestem radcą prawnym i od 2009 roku prowadzę działalność na obszarze całej Polski walcząc przed Sądami w sprawach o emerytury, renty, zasiłki, świadczenia przedemerytalne, jak również o zaległe składki na ubezpieczenie. Dzięki dziesiątkom przeprowadzonych spraw, jestem w stanie wspomóc swoich klientów doświadczeniem nabytym w procesach, jak również znaleźć racjonalne argumenty na przeciwstawienie się bezzasadnym odmowom w decyzjach dotyczących przyznania gwarantowanych świadczeń.
Kwota zamieszczona na ERP-7 pomaga określić Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych wysokość świadczeń emerytalno-rentowych, co przyczynia się do uzyskania odpowiedniej emerytury. Niestety, jeśli firma, w której pracowaliśmy, od wielu lat nie istnieje, możemy mieć problem z uzyskaniem tego najważniejszego dokumentu.
I. Podstawa prawna: ustawa z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2020 r. poz. 723), ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 53, z późn. zm.); ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1300 z późn. zm.); rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie rozliczenia rocznego i miesięcznego wypłaconych kwot emerytur lub rent inwalidzkich oraz sposobu ich zmniejszania (Dz. U. Nr 180, poz. 1866 z późn. zm.); rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 22 lipca 1992 r. w sprawie szczegółowych zasad zawieszania lub zmniejszania emerytury i renty (Dz. U. Nr 58, poz. 290 z późn. zm.). II. Obowiązki emeryta lub rencisty oraz zatrudniającego go pracodawcy: Emeryci i renciści mają obowiązek niezwłocznego zawiadomienia organ emerytalny o podjęciu działalności objętej obowiązkowo ubezpieczeniem społecznym. Obowiązek ten spoczywa na każdej osobie podejmującej działalność, bez względu na wysokość osiąganego przychodu. W zawiadomieniu o podjęciu działalności świadczeniobiorca składa oświadczenie o wysokości przychodu, jaki zamierza osiągnąć w danym roku kalendarzowym (druk do pobrania). Przy określaniu przychodu świadczeniobiorca wskazuje, czy planowany przychód: nie przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa GUS; przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia lecz nie przekracza 130% tego wynagrodzenia (z zaznaczeniem kwoty przekroczenia wraz z jej wysokością lub kwoty maksymalnego zmniejszenia); przekracza 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Przychodem powodującym zmniejszenie wysokości policyjnej emerytury lub renty jest przychód osiągany z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego oraz z tytułu służby. 2. Za działalność podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia społecznego uważa się zatrudnienie, służbę lub inną pracę zarobkową albo prowadzenie pozarolniczej działalności, w tym ww. formy działalności wykonywane za granicą. W szczególności dotyczy to przychodów uzyskiwanych z tytułu: pracy wykonywanej w ramach stosunku pracy; służby w: Wojsku Polskim, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Służbie Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Służbie Więziennej, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Marszałkowskiej i Służbie Celno-Skarbowej[1], pracy wykonywanej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia oraz współpracy z osobą wykonującą takie umowy; pracy wykonywanej na podstawie umowy o dzieło, zawartej z pracodawcą, z którym emeryt lub rencista pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy; pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę nakładczą; pozarolniczej działalności lub współpracy przy prowadzeniu tej działalności; członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych; pracy wykonywanej w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub zespołowym gospodarstwie rolnym tych spółdzielni; wykonywania odpłatnie pracy, na podstawie skierowania do pracy, w czasie odbywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania; pobierania stypendium sportowego; działalności wykonywanej osobiście przez osoby należące do składu rad nadzorczych, wynagradzanych z tytułu pełnienia tej funkcji; działalności wykonywanej za granicą; sprawowania mandatu posła i posła do Parlamentu Europejskiego oraz senatora. Przy ustalaniu przychodu mającego wpływ na zmniejszenie świadczeń uwzględnia się w szczególności kwoty pobranych zasiłków: chorobowego, macierzyńskiego i opiekuńczego oraz wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłacanego na podstawie przepisów Kodeksu pracy oraz kwoty świadczenia rehabilitacyjnego, wyrównawczego, zasiłku wyrównawczego i dodatku wyrównawczego. Przychodem powodującym zmniejszenie wysokości policyjnej emerytury lub renty jest również: wynagrodzenie uzyskiwane na stanowisku sędziego albo uposażenie pobierane przez sędziego przeniesionego w stan spoczynku - zgodnie z art. 100 § 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 365, z późn. zm.), wynagrodzenie uzyskiwane na stanowisku prokuratora albo uposażenie pobierane przez prokuratora przeniesionego w stan spoczynku - stosownie do art. 127 § 1 ustawy z dnia 28 stycznia 2016 r. Prawo o prokuraturze (Dz. U. z 2019 r. poz. 740 z późn. zm.), który odsyła do wskazanego wyżej art. 100 § 8 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych. 3. Za przychód osób prowadzących pozarolniczą działalność uważa się kwotę stanowiącą podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a w przypadku nieopłacania składek na ubezpieczenia społeczne - kwotę zadeklarowaną, jednak nie niższą niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętego do ustalenia kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek, ogłoszonego przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski” do końca poprzedniego roku kalendarzowego. Składka obowiązuje od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku. Od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe dla osób prowadzących pozarolniczą działalność oraz dla osób z nimi współpracujących stanowi zadeklarowana kwota nie niższa jednak niż 3 136,20 zł miesięcznie. Dla osób prowadzących po raz pierwszy pozarolniczą działalność przepisy przewidują preferencyjne zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne określając, że podstawę składek w okresie pierwszych 24 miesięcy od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż 30 % kwoty minimalnego wynagrodzenia[2]. Od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia wynosi 780,00 zł. Dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą korzystających z tzw. „małego ZUS” od dnia 1 stycznia 2019 r. podstawę wymiaru składek stanowi przychód osiągany przez osobę prowadzącą działalność. W takim przypadku podstawa wymiaru składek nie może przekraczać 60% kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego w trybie art. 19 ust. 10 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, na dany rok kalendarzowy i nie może być niższa, niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w styczniu danego roku. Warunkiem koniecznym uprawniającym do skorzystania z powyższego rozwiązania jest nieprzekroczenie w poprzednim roku kalendarzowym rocznego limitu przychodu w wysokości 30-krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w grudniu poprzedniego roku. 4. Przychodem mającym wpływ na zmniejszanie policyjnych świadczeń emerytalno-rentowych jest także przychód osiągany z tytułu działalności wykonywanej za granicą. Do przeliczenia kwot przychodów osiągniętych w państwach Unii Europejskiej/ Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Konfederacji Szwajcarskiej na równowartość w złotych polskich (PLN), stosownie do art. 90 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009, zastosowanie mają kursy referencyjne publikowane przez Europejski Bank Centralny. Kursy wymiany walut Europejskiego Banku Centralnego publikowane są na stronie internetowej: lub Tabela kursów walut obcych ogłaszana przez Europejski Bank Centralny dotyczy stosunku walut państw członkowskich do EUR, co oznacza, że przy przeliczaniu kwoty przychodu wyrażonej w walucie innej niż EUR np. w DKK (korona duńska), należy w pierwszej kolejności dokonać przeliczenia kwoty wyrażonej w tej innej walucie np. DKK na walutę EUR i dopiero w ten sposób uzyskaną kwotę w walucie EUR przeliczyć na walutę PLN. Do przeliczenia kwoty przychodów uzyskanych w państwach innych niż wyżej wymienione na równowartość w złotych polskich (PLN) stosuje się kursy średnie waluty państwa, w którym był osiągany przychód, ogłoszone przez NBP w ostatnim dniu każdego miesiąca. Przepisy dotyczące zmniejszania świadczeń stosuje się również do osób wyłączonych z obowiązku ubezpieczenia społecznego z tytułu ustalonego prawa do emerytury i renty lub wykonujących działalność niepodlegającą obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu z uwagi na podleganie temu obowiązkowi z innego tytułu. PRZYKŁAD: Emeryt jest zatrudniony na umowę o pracę i jednocześnie wykonuje umowę zlecenia na rzecz zleceniodawcy, który nie jest jego pracodawcą. W tym przypadku nie istnieje obowiązek ubezpieczenia z tytułu wykonywania umowy zlecenia. Obowiązkowe składki będą opłacane wyłącznie z tytułu wykonywania pracy w ramach umowy o pracę. Jednakże dla celów zmniejszania świadczenia emeryt winien wykazać przychody z obu źródeł. Każda z tych umów - samoistnie - podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu. 5. Do przychodów mających wpływ na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń emerytalno-rentowych nie wlicza się natomiast przychodów uzyskiwanych z tytułu wykonywania pracy zarobkowej nieobjętej obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi. Przychody nieobjęte obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, a tym samym nieuwzględniane przy ustalaniu przychodu wpływającego na zawieszenie lub zmniejszenie świadczeń, to w szczególności przychody osiągnięte z tytułu: wykonywania umowy o dzieło zawartej z osobą niebędącą jednocześnie pracodawcą emeryta lub rencisty, wykonywania pracy na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo współpracy z osobą wykonującą takie umowy, przez ucznia szkoły ponadpodstawowej lub studenta - do ukończenia 26 roku życia, darowizny, zapomogi, działalności artystycznej lub twórczej. III. Zmniejszanie policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej: Na zmniejszenie wysokości tych świadczeń wpływa przychód przekraczający 70% lub 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. W 2020 r. progi zarobkowe określone wskaźnikiem 70% lub 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynoszą: W poszczególnych miesiącach 2020 r. w: 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia - Styczniu 3 452,20 zł 6 411,10 zł - Lutym 3 452,20 zł 6 411,10 zł - Marcu 3 639,10 zł 6 758,20 zł - Kwietniu 3 639,10 zł 6 758,20 zł - Maju 3 639,10 zł 6 758,20 zł - Czerwcu 3 732,10 zł 6 931,00 zł - Lipcu 3 732,10 zł 6 931,00 zł - Sierpniu 3 732,10 zł 6 931,00 zł - Wrześniu 3 517,20 zł 6 531,90 zł -Październiku 3 517,20 zł 6 531,90 zł - Listopadzie 3 517,20 zł 6 531,90 zł - Grudniu 3 618,30 zł 6 719,70 zł Razem 43 187,90 zł 80 205,20 zł 2. Wysokość zmniejszenia uzależniona jest od kwoty osiąganego przychodu. Jeżeli osiągany przychód nie przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, policyjna emerytura lub renta inwalidzka przysługuje w pełnej wysokości, Osiąganie przychodu wyższego niż 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, nieprzekraczającego jednak 130% tego wynagrodzenia, powoduje zmniejszenie otrzymywanego świadczenia. Zmniejszenie to jest równe kwocie, o jaką osiągany przychód przekracza 70% przeciętnego wynagrodzenia z tym, że nie może być ono wyższe od kwoty maksymalnego zmniejszenia świadczenia i od kwoty stanowiącej 25% świadczenia W razie osiągania przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia kwota policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej ulega zmniejszeniu o 25% jej wysokości. 3. W art. 104 ust. 8 pkt 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określone zostały kwoty maksymalnego zmniejszenia świadczeń, które stosownie do art. 104 ust. 9 ww. ustawy podlegają podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w kolejnych terminach waloryzacji. W miesiącach styczeń i luty 2020 r. kwoty maksymalnego zmniejszenia wynoszą: dla policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej I grupy - 599,04 zł miesięcznie, dla policyjnej renty inwalidzkiej II i III grupy - 449,31 zł miesięcznie. a w miesiącach marzec 2020 – luty 2021 r.: dla policyjnej emerytury lub renty inwalidzkiej I grupy - 620,37 zł miesięcznie, dla policyjnej renty inwalidzkiej II i III grupy - 465,31 zł miesięcznie. 4. Przedstawione wyżej zasady nie mają zastosowania wobec osób, których policyjna emerytura stanowi 75% podstawy jej wymiaru, bez uwzględnienia podwyższenia z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą, oraz wobec osób pobierających rentę inwalidzką z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą lub wskutek choroby powstałej w związku ze szczególnymi właściwościami bądź warunkami służby z tytułu, których przysługują świadczenia odszkodowawcze. IV. Zmniejszanie i zawieszanie policyjnej renty rodzinnej: W zakresie zmniejszania lub zawieszania policyjnej renty rodzinnej z tytułu uzyskiwania dodatkowego przychodu mają zastosowanie przepisy art. 103 - 105 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wyjątek stanowi jedynie art. 24 pkt 5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...), zgodnie, z którym w stosunku do małżonka pobierającego policyjną rentę rodzinną po zmarłym funkcjonariuszu, którego śmierć pozostaje w związku ze służbą i jest następstwem czynu karalnego nie stosuje się przepisów dotyczących zawieszania lub zmniejszania tego świadczenia z tytułu osiągania dodatkowego przychodu. Nie zawiesza się ani nie zmniejsza z tytułu osiągania dodatkowego przychodu policyjnej renty rodzinnej, pobieranej przez osobę, która ma jednocześnie ustalone prawo do emerytury i ukończyła wiek wynoszący 60 lat (kobiety) lub 65 lat (mężczyźni), a pobiera rentę rodzinną, jako świadczenie wybrane lub korzystniejsze. Na zmniejszenie wysokości lub zawieszenie wypłaty renty rodzinnej wpływa przychód (określony w pkt II niniejszej informacji) przekraczający 70% lub 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia (tabela pkt niniejszego pisma). Wysokość zmniejszenia uzależniona jest od kwoty osiąganego przychodu. W art. 104 ust. 8 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych określona została maksymalna kwota zmniejszenia renty rodzinnej, która stosownie do art. 104 ust. 9 ww. ustawy podlega podwyższeniu przy zastosowaniu wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w kolejnych terminach waloryzacji. Kwota maksymalnego zmniejszenia renty rodzinnej, do której uprawniona jest jedna osoba: w miesiącach styczeń i luty 2020 r. wynosi 509,22 zł miesięcznie, w miesiącach marzec 2020 - luty 2021 r. wynosi 527,35 zł miesięcznie, Zasady zmniejszania/zawieszania renty rodzinnej Jeżeli osiągany przychód nie przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, policyjna renta rodzinna przysługuje w pełnej wysokości. Osiąganie przychodu wyższego niż 70%, a nieprzekraczającego 130% tego wynagrodzenia, powoduje zmniejszenie otrzymywanego świadczenia. Zmniejszenie to jest równe kwocie, o jaką osiągany przychód przekracza 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z tym, że nie może być ono wyższe od kwoty maksymalnego zmniejszenia tego świadczenia. Osiąganie przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przez osobę pobierającą policyjną rentę rodzinną powoduje zawieszenie wypłaty renty rodzinnej. Zmniejszenie policyjnej renty rodzinnej, do której uprawnionych jest więcej niż jedna osoba i jedna z tych osób (lub kilka) osiąga przychód w wysokości pomiędzy 70% a 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, następuje poprzez zmniejszenie części renty przysługującej osobie osiągającej przychód o kwotę tego przekroczenia, nie więcej jednak niż o część kwoty maksymalnego zmniejszenia ustaloną proporcjonalnie do liczby osób uprawnionych. PRZYKŁAD: Do renty rodzinnej są uprawnione 3 osoby i jedna z nich osiąga przychody w wysokości przekraczającej 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, nie wyższe jednak niż 130% tego wynagrodzenia. Renta rodzinna w części przysługującej osobie osiągającej przychód winna być zmniejszona o przypadającą na jednego uprawnionego część kwoty maksymalnego zmniejszenia, czyli o 1/3 tej kwoty, wynoszącą: w styczniu i lutym 2020 r.: 509,22 zł 509,22 zł x 1/3 = 169,74 zł w miesiącach marzec 2020 r. - luty 2021 r.: 527,35 zł 527,35 zł x 1/3 = 175,78 zł Wysokości części renty przysługujących pozostałym członkom rodziny nie ulegają zmianie Osiąganie przychodu w kwocie przekraczającej 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przez osobę pobierającą policyjną rentę rodzinną, do której uprawnionych jest więcej niż jedna osoba, powoduje zawieszenie wypłaty części renty rodzinnej przysługującej tej osobie. Osoby pobierające policyjną rentę rodzinną, do której uprawnionych jest więcej niż jedna osoba, mogą złożyć wniosek o wyłączenie z kręgu osób uprawnionych do renty. Złożenie takiego wniosku jest okolicznością powodującą ustanie prawa do renty rodzinnej. W przypadku złożenia ww. wniosku prawo do renty rodzinnej dla pozostałych osób ulega ponownemu ustaleniu z pominięciem osoby wyłączonej. Ponowne ustalenie prawa do renty dla osoby wyłączonej następuje na wniosek osoby wyłączonej. V. Zawieszenie renty socjalnej Zgodnie z przepisami ustawy o rencie socjalnej na podstawie decyzji otrzymanych z ZUS, Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, będący organem emerytalnym, ustala osobom uprawnionym do policyjnej renty rodzinnej wysokość renty socjalnej i dokonuje jej wypłaty w zbiegu z policyjną rentą rodzinną. Prawo do renty socjalnej ulega zawieszeniu w miesiącu, w którym uzyskany został przez uprawnionego przychód w łącznej kwocie przekraczającej 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy ostatnio ogłoszonego przez Prezesa GUS do celów emerytalnych. Za przychód mający wpływ na zawieszenie prawa do renty socjalnej uważa się przychód z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, omówiony w pkt II niniejszej informacji, a ponadto przychód osiągany z tytułu: umowy zlecenia przez uczniów szkół ponadpodstawowych i studentów, którzy nie ukończyli 26 roku życia; honorariów z tytułu działalności artystycznej lub twórczej; umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, opodatkowanych według przepisów o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Obowiązek powiadomienia organu emerytalnego o osiąganiu przychodu w kwocie powodującej zawieszenie prawa do renty socjalnej spoczywa na uprawnionym lub jego przedstawicielu ustawowym (np. opiekunie prawnym lub kuratorze) i podlega spełnieniu poprzez złożenie pisemnego oświadczenia, a jeżeli od osiąganego przychodu odprowadzane są składki na ubezpieczenia społeczne, zaświadczenia wystawionego przez płatnika składek. Kwotę dopuszczalnego przychodu do celów zawieszenia prawa do renty socjalnej stanowiącą 70 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, ogłasza Prezes ZUS w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski” (tabela pkt niniejszego pisma). VI. Rozliczenie z organem emerytalnym – Dyrektorem Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA - z tytułu osiągania dodatkowego przychodu po zakończeniu roku kalendarzowego: Po zakończeniu każdego roku kalendarzowego – do końca marca roku następnego –świadczeniobiorca osiągający przychód z działalności objętej obowiązkowo ubezpieczeniem społecznym zobowiązany jest nadesłać do Zakładu zaświadczenie/oświadczenie o łącznej kwocie przychodu osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym lub w poszczególnych jego miesiącach. Jeżeli świadczeniobiorca w 2020 roku prowadził pozarolniczą działalność i dobrowolnie opłacał składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, składa oświadczenie o łącznej kwocie przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek, a w przypadku nieopłacania składek – o kwocie, jaką zadeklarowałby, gdyby opłacał składkę na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (rozdział II pkt 3 pisma). Kwota 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia obowiązująca w 2019 r. wynosiła: 2 859,00 zł - miesięcznie, 34 308,00 zł - rocznie. Dla osób prowadzących pozarolniczą działalność w okresie pierwszych 24 miesięcy, przepisy przewidują preferencyjne zasady opłacania składek na ubezpieczenia społeczne określając, że podstawę składek od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia. Kwota 30 % minimalnego wynagrodzenia obowiązująca w 2019 r. wynosiła: 675,00 zł miesięcznie, 8 100,00 zł rocznie. Dane zawarte w zaświadczeniu/oświadczeniu stanowią podstawę do dokonania przez organ emerytalny rocznego rozliczenia policyjnej emerytury lub renty z tytułu osiągania dodatkowego przychodu. Złożenie zaświadczenia/oświadczenia uwzględniającego miesięczne kwoty przychodu osiągniętego przez emeryta lub rencistę w poprzednim roku kalendarzowym traktowane jest, jako wniosek o dokonanie miesięcznego rozliczenia świadczeń. W 2019 r. progi zarobkowe określone wskaźnikiem 70% i 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosiły: W poszczególnych miesiącach 2019 r. w: 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia - Styczniu - Lutym - Marcu - Kwietniu - Maju - Czerwcu - Lipcu - Sierpniu - Wrześniu - Październiku - Listopadzie - Grudniu 3 206,20 zł 3 206,20 zł 3 404,70 zł 3 404,70 zł 3 404,70 zł 3 465,70 zł 3 465,70 zł 3 465,70 zł 3 387,50 zł 3 387,50 zł 3 387,50 zł 3 452,20 zł 5 954,30 zł 5 954,30 zł 6 322,90 zł 6 322,90 zł 6 322,90 zł 6 436,30 zł 6 436,30 zł 6 436,30 zł 6 291,10 zł 6 291,10 zł 6 291,10 zł 6 411,10 zł Roczne kwoty graniczne 40 638,30 zł 75 470,60 zł Kwoty maksymalnego zmniejszenia w roku 2019 wynosiły: W poszczególnych miesiącach 2019 r. w: policyjna emerytura lub renta inwalidzka I grupy policyjna renta inwalidzka II i III grupy renta rodzinna do której uprawniona jest jedna osoba - Styczniu - Lutym - Marcu - Kwietniu - Maju - Czerwcu - Lipcu - Sierpniu - Wrześniu - Październiku - Listopadzie - Grudniu 582,38 zł 582,38 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 599,04 zł 436,82 zł 436,82 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 449,31 zł 495,06 zł 495,06 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł 509,22 zł Roczne kwoty maksymalnego zmniejszenia 7 155,16 zł 5 366,74 zł 6 082,32 zł Informacja zaktualizowana w dniu 2020 r. [1] zgodnie z art. 40a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...), prawo do emerytury ulega zawieszeniu w razie ponownego przyjęcia emeryta do służby w Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego, Służbie Wywiadu Wojskowego, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służbie Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służbie Celno- Skarbowej lub Służbie Więziennej albo powołania emeryta do zawodowej służby wojskowej; w rozumieniu przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...); [2] z zastrzeżeniem – osoba ta musi spełniać dodatkowe warunki, o których mowa w art. 18a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 266 z późn. zm.).
Gdy w 2015 r. uzyskał wiek emerytalny, złożył papiery do ZUS z wnioskiem o wyliczenie cywilnej emerytury. Zakład wyliczył mu 1800 zł świadczenia, jednak zawiesił jego wypłatę na podstawie art. 95 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.
Dwie emerytury dla wojskowych – korzystny wyrok SN dla mundurowych emerytów Za: Mundurowi sprzed 1999 r. po przejściu do cywila płacą składki do ZUS bez prawa do świadczenia. Może się to zmienić. Sąd Najwyższy wydał w czwartek wyrok, który może być długo wyczekiwaną rewolucją dla dziesiątek, jeśli nie setek tysięcy emerytowanych żołnierzy, policjantów i funkcjonariuszy innych służb państwowych, którzy na wspólnych zasadach mają wyliczane emerytury. Problem w tym, że wszyscy ci, którzy zaczęli służbę przed 1999 r., po odejściu do cywila mają prawo tylko do jednej emerytury, nawet gdy po zdjęciu munduru zatrudnili się już jako pracownicy i latami opłacali składki do ZUS. SN stwierdził, że mogą oni być nierówno traktowani w stosunku do mundurowych, którzy służbę zaczęli 1 stycznia 1999 r. Młodsze roczniki po odejściu ze służby mogą bowiem wypracować drugą emeryturę z ZUS i pobierać oba świadczenia równolegle. – Jeżeli Sąd Najwyższy uważa, że prawo powinno być jednakowe dla wszystkich, to jesteśmy jak najbardziej za tym – mówi komandor Wiesław Banaszewski, przewodniczący konwentu dziekanów korpusu oficerów zawodowych. – Większość wojskowych stara się wypracować pełną wysługę lat, aby otrzymać jak najwyższą emeryturę. Gdy odchodzą ze służby w wieku 50–60 lat, są w pełni aktywni i starają się szukać pracy na rynku cywilnym. TRUDNY WYBÓR Korzystny dla mundurowych wyrok zapadł w sprawie emerytowanego wojskowego, który przez prawie 25 lat służył w wojskach lotniczych. Po odejściu ze służby przepracował kolejne 23 lata. Prowadził własną działalność, ale głównie pracował w tym czasie na etacie. Na koncie ZUS uzbierał przeszło 350 tys. zł składek. Gdy w 2015 r. uzyskał wiek emerytalny, złożył papiery do ZUS z wnioskiem o wyliczenie cywilnej emerytury. Zakład wyliczył mu 1800 zł świadczenia, jednak zawiesił jego wypłatę na podstawie art. 95 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Ten przepis mówi, że osoby przyjęte do służb mundurowych przed 1 stycznia 1999 r. mogą pobierać w takim przypadku tylko jedno świadczenie – wyższe lub wybrane przez ubezpieczonego. Wojskowy nie zgodził się z decyzją ZUS i złożył odwołanie do sądu. Zarówno w pierwszej, jak i drugiej instancji sądy powszechne wydały dla niego niekorzystne wyroki, odmawiające prawa do wypłaty drugiego świadczenia. Wszystko się zmieniło, gdy sprawa dotarła do Sądu Najwyższego. – W praktyce okazało się, że kilkaset tysięcy złotych składek zebranych przez ubezpieczonego na koncie w ZUS nie ma żadnego wpływu na wysokość jego świadczenia – tłumaczył Sławomir Lisiecki, warszawski adwokat podczas rozprawy przed SN. – Uważam, że art. 95 ustawy o emeryturach i rentach nie zawęża kręgu uprawnionych, tylko określa zasady przyznawania i wypłaty tych świadczeń. NIERÓWNE TRAKTOWANIE Sąd Najwyższy w wyroku z 24 stycznia 2019 r. podzielił argumenty skargi kasacyjnej odwołujące się do zapisanego w art. 32 Konstytucji RP obowiązku równego traktowania obywateli. – Zasadniczy problem w tej sprawie to odkodowanie pojęcia emerytura wojskowa – tłumaczyła Romualda Spyt, sędzia SN. SN wyszedł z założenia, że zróżnicowanie w traktowaniu emerytów wojskowych wynika z różnych zasad doliczania cywilnego stażu pracy do świadczenia mundurowego. Wojskowi, którzy przystąpili do służby przed 1 stycznia 1999 r., mogą sobie w ten sposób powiększać świadczenie mundurowe, ale przez to nie mają możliwości pobierania dwóch świadczeń. Ci, którzy do służby weszli po 1998 r., nie mogą już doliczać stażu cywilnego, ale jeśli po przejściu do cywila uzbierają dodatkowe składki w ZUS, mają prawo do pobierania dwóch świadczeń. – SN doszedł do przekonania, że nie wszyscy, którzy przystąpili do służby przed 1999 r., mają możliwość doliczania cywilnego stażu do świadczenia mundurowego – zauważyła sędzia Spyt. Tak też było w tym przypadku. Wojskowy dostał świadczenie w maksymalnej wysokości 75 proc. swojego ostatniego uposażenia, nie miał więc możliwości doliczenia cywilnego stażu pracy. SN uznał, że sytuacja takich osób jest identyczna z sytuacją tych, którzy przystąpili do służby po 1 stycznia 1999 r. Powstało więc pytanie, czy art. 95 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie narusza konstytucyjnej zasady równości. Odpowiedzią na nie zajmie się Sąd Apelacyjny w Łodzi, do którego wróci sprawa emerytowanego wojskowego. Sygnatura akt: I UK 426/17 OPINIA DLA „RZECZPOSPOLITEJ” dr Tomasz Lasocki z Katedry Ubezpieczeń na Uniwersytecie Warszawskim Wynikająca z obecnie obowiązujących przepisów możliwość pobierania dwóch świadczeń przez mundurowych, którzy przystąpili do służby po 1 stycznia 1999 r., wynika z tego, że na przełomie lat 90. i pierwszej dekady XXI wieku przez kilka lat byli w powszechnym systemie emerytalnym. Wywalczyli sobie jednak powrót do poprzednich, korzystniejszych zasad liczenia ich świadczeń. Jeśli utrwali się pogląd wyrażony w wyroku Sądu Najwyższego, spodziewam się, że będzie potrzebna interwencja ustawodawcy, która może się skończyć pozbawieniem wszystkich mundurowych pobierania dwóch świadczeń, a nawet powrotem do pomysłu na włączenie mundurowych do powszechnego systemu emerytalnego. Trzeba bowiem brać pod uwagę możliwie wysoki dla państwa koszt wypłaty drugiej emerytury dla mundurowych. oraz Żołnierz ma prawo do emerytury wojskowej i cywilnej – orzekł w czwartek 24 stycznia br. Sąd Najwyższy, który rozpatrywał sprawę dotyczącą 22 lat służby w wojsku i 23 pracy cywilnej. Wyrok jest przełomowy i bardzo korzystny dla żołnierzy, policjantów i innych funkcjonariuszy mundurowych, którzy pracowali w cywilu. Sprawa dotyczyła Sylwestra L., który przez 22 lata pełnił służbę wojskową w lotnictwie, po czym przyznano mu emeryturę wojskową. Następnie pracował jako cywil przez 23 lata do 2015 r., gdy osiągnął wiek 66 lat. Płacił w tym czasie obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne, łącznie 350 tys. zł. Zawieszenie wypłaty emerytury cywilnej Zwrócił się więc do ZUS o wyliczenie emerytury. ZUS obliczył świadczenie na 1800 zł, ale zawiesił wypłacanie. Sylwester L. zaskarżył sprawę do sądu pracy. Jednak w dwóch instancjach pozew oddalono z powodu art. 95 ust. 2 o emeryturach i rentach z FUS w związku z art. 15 a) ustawy o zabezpieczeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych. Według tych przepisów, w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń – wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. Jednak jest wyjątek, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15a ustawy z 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych (emerytura żołnierza powołanego do służby po 1 stycznia 1999 r). Skarga kasacyjna powoda Pełnomocnik skarżącego wniósł skargę do Sądu Najwyższego powołując się na Konstytucję RP: art. 32 (równość wobec prawa) oraz art. 67 (prawo do zabezpieczenia społecznego). Zdaniem pełnomocnika adwokata Sławomira Lisieckiego emerytury cywilne powinny być wojskowym nie tylko przyznawane, jeśli opłacili składki, ale też wypłacane. – Moim zdaniem art. 95 ustawy o emeryturach i rentach nie zawęża kręgu uprawnionych, tylko określa zasady przyznawania i wypłaty tych świadczeń – stwierdził. Adwokat wnosił więc o uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 8 marca 2017 r. SN uchyla wyrok Skarga kasacyjna okazała się zasadna. Sąd Najwyższy przekazał sprawę do ponownego rozpoznania sądowi II instancji. Powstał na tle tej sprawy problem interpretacyjny, jak obliczać należy emeryturę wojskową lub policyjną przy zbiegu świadczeń. Zasada ogólna jest jedna; przy zbiegu świadczeń – przysługuje jedna emerytura, z wyjątkiem emerytur obliczanych według a) ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych. Czyli: Emerytura dla żołnierza, który został powołany do zawodowej służby wojskowej po raz pierwszy po 1 stycznia 1999 r., wynosi 40 % podstawy jej wymiaru za 15 lat służby wojskowej i wzrasta według zasad określonych w art. 15. Można doliczać staż zdobyty w cywilu – Wojskowi mogą doliczyć sobie staż z emerytury cywilnej powstały przed służbą wojskową także – powiedziała sędzia Romualda Spyt. – Okresy zatrudnienia po ustaniu służby wojskowej mogą być doliczone do emerytury, gdy podstawa jest mniejsza niż 75 proc. Jak wyjaśniała sędzia Romualda Spyt powód dostał świadczenie w maksymalnej wysokości 75 proc. swojego ostatniego uposażenia, ale nie miał możliwości doliczenia cywilnego stażu pracy. SN uznał, że sytuacja Sylwestra L. jest identyczna jak tych, którzy przystąpili do służby po 1 stycznia 1999 r. Zróżnicowanie w traktowaniu emerytów wojskowych wynika z różnych zasad doliczania cywilnego stażu pracy do ich świadczenia. Żołnierze, którzy przystąpili do służby przed 1 stycznia 1999 r., mogą podwyższyć swoją emeryturę wojskową jednak przez to nie mają możliwości pobierania dwóch świadczeń. Natomiast grupa wstępująca do służby po 1999 r., jeśli po zakończeniu służby wypracuje dodatkowe składki w ZUS – ma prawo do pobierania dwóch emerytur. Sąd Najwyższy uchylił wyrok sądu II instancji w Łodzi do ponownego rozpoznania. Sąd teraz musi ocenić, czy można powodowi podwyższyć emeryturę o staż pracy poza służbą wojskową. Sygnatura akt I UK 426/17, wyrok z 24 stycznia 2019 r. Czytaj: TK: emerytura mundurowa nie przepada, nawet jeśli nie można jej wypłacić
powrót do wojska z emerytury
